voor de zogenaamde monochromen uiteengezet.
Uitgangspunt was natuurlijk de strijd van de
schilder met het schilderij. Bijvoorbeeld het
zwart vierkant van Malévich (niet in de Tate).
Natuurlijk had hij ook witte schilderijen gemaakt
en anderen ook, maar Fontana had de strijd ten
top gevoerd met die snee door dat witte doek.
Dan zwart/wit. Herinnerde hij zich niet dat werk
van Franz Kline op West Kunst? Nee? Dat was
haar favoriete zwart/wit ... of nee, er was een nog
mooiere in het Moma in New York genaamd Chief.
Vervolgens één kleur. Haar voorkeur had Yves Klein.
Die hing overal, ook hier in de Tate. Er was een
hele cultus rond die kleur. Klein had de naam, IKB
International Klein Blue, en de samenstelling van
het pigment geclaimd. Zelfs hexadecimaal #002FA7.
Tenslotte de meerdere monochrome kleuren van
Elsworth Kelly. Die had meerdere werken hier
hangen.
Nine Squares
