Sylvia's moeder

Johann, bist du wach? Dat was de stem van
Sylvia's moeder die door het huis galmde.
Nu was zo'n beetje iedereen wel wakker,
dacht Harry. Maar toen hij naast zich keek,
zag hij dat Sylvia nog steeds in diepe slaap
verzonken was. Had alleen het geluidsniveau
hem wakker gemaakt? Of was er nog iets? Die
zin kende hij toch? Dat was verdomme de eerste
zin geweest uit het leerboek Duits in de eerste
klas van de middelbare school. Harry hoorde
Johann vanuit de de ouderlijke slaapkamer iets
onverstaanbaars terug schreeuwen en de trap
naar beneden stommelen. Hij wilde Sylvia wakker
schudden, maar ze mompelde slechts iets. Toen
moest hij toch weer zijn ingeslapen. Hij zou in
ieder geval niet alleen naar beneden zijn gegaan.

Liften

Gisterenavond laat waren ze bij Silvia's ouders
aangekomen na een vermoeiende terugreis van
een liftvakantie. Harry was in z'n eentje naar
Italië gelift met een onbestemd plan, en had in
Siena de zusjes Sylvia en Annette ontmoet tijdens
een muziekfestival. Maar toen dat belegerd werd
door neo-fascistische jongeren en er een veldslag
uitbrak, waren ze naar het station gevlucht, en
hadden daar gedrieën de nacht doorgebracht.



De zussen waren liftend onderweg naar Civitavecchia
voor de oversteek naar Sardinië. Of hij geen zin
had om mee te gaan? Wat dacht je wat? Nou en of
... sicher. Met drieën liften ging meestal niet, maar
met twee vrouwen erbij des te sneller. Vooral als
blonde Annette met haar Atombusen de duim opstak.
Sylvia leek wel op haar zus, maar had zwarte haren
in een soort pagekapsel.

Sardinië

De veerdienst was weer eens aan het staken.
Zo hebben ze drie nachten gebivakkeerd in de
hal van de terminal. Harry in zijn slaapzak
tussen Sylvia en Annette in. Op de boot, na
wat door motorrijders gesmokkelde stuff te
hebben gerookt, begon Sylvia de eerste avances
te maken. Dat kon niet lang goed gaan. En
inderdaad, op een terras in Olbia ...



kregen de zussen niet zo maar ruzie, maar
barstte een gekrakeel uit, zodanig luid dat
Harry het liefst alleen was verder gereisd,
maar dat was geen optie ... één van de twee
zou het veld ruimen. Sylvia, de oudste, kreeg
Annette zo ver dat ze stante pede de veerboot
terug nam. Daarna werd het toch nog een prima
vakantie. Wild kamperen op het strand, nou ja
zonder tent dan, want ze hadden alleen slaapzakken.



Harry, zo'n legerslaapzak, je weet wel, met
mouwen en een capuchon. Dan de eenvoudige
lekkere keuken van het eiland en af en toe
eens een hotelkamer met een bad.

Blöde Kuh

Op de terugreis begonnen de eerste moeilijkheden.
Toen ze ergens al uren gestaan hadden, had een
scooterrijder Sylvia naar de dichtstbijzijnde
benzinepomp gebracht, terwijl Harry het hele
stuk had moeten lopen. Hij had haar de huid
volgescholden ... blöde Kuh.



Ergens tussen Como en Chiasso had hij háár
laten staan. Ze moesten een heel stuk lopen,
hadden geen sigaretten meer. Daar is een winkel,
ga er dan wat kopen. Doe jij het, jij spreekt
beter Italiaans. Vooruit dan. Maar ze was niet
tevreden met filtersigaretten. Nou, er waren
geen andere. Doe het voortaan zelf. Maar ...
weet je wat? Zoek het maar uit. Hier zijn jouw
spullen ... ik ga alleen verder. Tschüss ...
Net in Chiasso begon het te regenen toen ze kwam
aangelopen. Overnacht onder een of ander afdak.
Een lift met een stel hippies in een met tapijten
beklede Renault 4 bestel



naar hun gekraakte hotel in Wädenswil, dat het
veld zou moeten ruimen voor een over de Autobahn
gebouwde Möwenpick. De volgende ochtend bracht
een vrachtwagen hen ergens tot een Rastplatz
in de Hundsrück, waarna ze na een half uur
lopen bij haar ouders waren.

Een prima ontbijt

Ze hadden geslapen in het bed waarin
die Omi een paar maanden geleden was
overleden, maar dat maakte Harry niet
uit. Had al vaker in een bed gelegen
waarin iemand gestorven was. Toen ze
tegen elf uur naar beneden kwamen,
waren moeder Ilse, Johann en dochter
Kim al met het middageten bezig. Harry
kreeg een halve liter bier voorgezet



en even later zaten ze aan de soep
met mergballetjes, gebraden konijn,
aardappelen (die hier Kromberen bleken
te heten), gestoofde steeltjes en
veldsla met hardgekookt ei. Bij het
toetje van aardbeien, bessen en
frambozen, werd een fles moezelwijn
opengetrokken. Een prima ontbijt.

Afwassen

Gehst Dau mit mir spielen? Wilde Kim weten.
Eh ... nou nee ... nein. Iedereen begon te
lachen want "spielen" was natuurlijk "spülen"
afwassen dus. Daar was hij mooi aan ontsnapt.
Nou was Sylvia de klos. Harry moest met Johann
mee de tuin gaan bezichtigen. De kippen (Hinkel)
en de konijnen (Hasen) en hij moest maar wat
pruimen plukken, dan zouden ze vanmiddag er
een Kuchen van bakken.



Weet je hoe je een konijn zo lekker mals krijgt?
Ganzentongen en klaver voeren en de laatste
weken veel selderie. Na de slacht een dag en
een nacht laten staan in een emmer met water
en azijn. Drogen en dan braden in spekvet.



Om vier uur Kaffee und Kuchen. Weer "spielen" en
nu was Harry toch echt de pineut. Dan Abendbrot,
Tatort kijken met weer bier en wijn en chips.
Onderbroken door bezoek van oom Dingsbums,
een broer van moeder Ilse, die me toch een
ruzie begonnen, zodat Sylvia Harry
toefluisterde: morgen gaan we weer.

Köln

Ze woonden ergens in een woonblok tussen de
Barbarossaplatz en de Volksgarten. In Köln.
Samen met haar zus Annette en diens vriend
Robert. Ze studeerde kunstgeschiedenis.
Schilderde zelf en had een atelier in de
voormalige chokoladefabriek Stollwerck.



En zong samen met Annette in het achtergrond-
koortje van een of andere coverband. Dat wilde
Harry wel eens even allemaal aanzien. Hij bleef.
Hij studeerde eigenlijk elektrotechniek in
Eindhoven, maar had nog niet veel tentamens
gehaald. Het merendeel van de tijd was hij
aan het uitslapen, want hij werkte als roadie
en chauffeur voor de spacerockgroep "Entropy".
Hij had de jongens gebeld met de mededeling
dat hij voorlopig nog even in Keulen bleef.
Maar dan nemen we iemand anders. Je doet
maar. Houdoe. De Technische Hogeschool in
Eindhoven had een erorm gebrek aan meisjes
en daar was Harry nou echt wel aan toe.

Blue Shell

Toen Harry z'n geld op was, had hij nog een
tijdje op Sylvia's kosten geleefd. Maar een
baantje vinden? Het enige uitzendbureau was
aan de Uni gelieerd. Hij had Robert die bij
de WDR werkte, gevraagd of ze daar niks
hadden, maar helaas. Uiteindelijk had hij
zelfs twee baantjes gevonden. Sommige avonden
afwasser bij de Italiaan waar ze wel eens aten
en donderdags barman in de Filmdose, het café
waar ze toch al vaak naar toe gingen, als ze
al niet in Blue Shell te vinden waren.



Met z'n tweeën op een kamertje wonen was toch
geen lang leven beschoren. Vooral omdat Sylvia
's morgens erg slecht uit bed kwam en dan kreeg
Harry de schuld dat ze weer een belangrijk
college gemist had. Dus was Harry erg opgelucht
toen hij een kamer kon huren bij de onderburen.
Een stel, waarvan hij motorkoerier was en zij
vrachtwagenchauffeur, en die dus meestal van
huis waren.

Eindhoven

Dus was hij naar Eindhoven gereisd om zijn kamer
op te zeggen en had de bus van Entropy geleend
om zijn spullen naar Keulen te brengen. Sylvia
was meegegaan, want in Eindhoven daar was toch
het van Abbe museum? Ja ... was hij daar ooit
geweest? Nee ... daar hing een werk van één
van haar favoriete schilders. Lucio Fontana.
Een wit doek met een verticale gekromde snee.



Bleek er ook een werk van Harry's jeugdvriend
Piet Dirkx te hangen. Op een met twee keilbouten
aan de muur bevestigde balk gestapelde beschilderde
sigarendozen. Zijn vader was ooit sigarenmaker
geweest. Maar het meest was praktische Harry
geïnteresseerd in Christian Boltanski. Die had
een studenteninterieur opgekocht en dat weer
opgebouwd in het museum. Dat zou hem bij het
verhuizen een hoop spullen bespaard hebben.



Hoewel ... er waren toch dingen die onmisbaar
waren. Vooral zijn elektronica. De eigenhandig
gebouwde Apple IIe, een Farfisa orgeltje, de
Leslie box, overbodig geworden apparatuur van
Entropy, waaronder een Minimoog ... van die
dingen. Daar tussen verborgen had hij ook wat
stuff kunnen smokkelen.

Musea

Kunst was een stuk interessanter als je een beetje
stoned was. Zo was Harry in het Ludwig-museum
aan de Wallrafplatz beland ... en meteen daar bij
de ingang ... die door Duane Hanson gemaakte
vrouw met die tas.



In de loop van de tijd kwam hij met Sylvia in
steeds meer musea: de Kunsthalle in Düsseldorf,
de Abteiberg in Mönchengladbach en natuurlijk
de West Kunst tentoonstelling in de Messehallen
in Deutz. En als top of the bill een reis naar
Parijs en Londen. De rijen voor het Louvre en
het Centre Pompidou waren zo lang geweest dat
ze naar het Palais de Tokyo waren uitgeweken.
(Jean Tinguely en Niki de Saint Phalle.)


Niki de Saint Phalle : Nana

Monochrome

In de Tate Gallery had Sylvia haar voorkeur
voor de zogenaamde monochromen uiteengezet.
Uitgangspunt was natuurlijk de strijd van de
schilder met het schilderij. Bijvoorbeeld het
zwart vierkant van Malévich (niet in de Tate).



Natuurlijk had hij ook witte schilderijen gemaakt
en anderen ook, maar Fontana had de strijd ten
top gevoerd met die snee door dat witte doek.
Dan zwart/wit. Herinnerde hij zich niet dat werk
van Franz Kline op West Kunst? Nee? Dat was
haar favoriete zwart/wit ... of nee, er was een nog
mooiere in het Moma in New York genaamd Chief.



Vervolgens één kleur. Haar voorkeur had Yves Klein.
Die hing overal, ook hier in de Tate. Er was een
hele cultus rond die kleur. Klein had de naam, IKB
International Klein Blue, en de samenstelling van
het pigment geclaimd. Zelfs hexadecimaal #002FA7.



Tenslotte de meerdere monochrome kleuren van
Elsworth Kelly. Die had meerdere werken hier
hangen.


Nine Squares

Londen

Light Red Over Black, 1957

Ze liepen de Rothko-zaal van de Tate Gallery
binnen. Was hij stoned geweest dan had Harry
deze schilderijen misschien wel heel mooi gevonden.
Een jaargenoot van Sylvia schreef een scriptie over
Mark Rothko. Over "the sublime" als esthetisch
principe. Esoterisch gedoe ... volgens Sylvia.
Volgens mij ... heb je wel eens in bad gelegen en
gedachteloos door het badkamerraampje naar
buiten gekeken? En dat je dan je ogen dicht deed
en nog het nabeeld in vervaagde vreemde kleuren
zag? Zoiets zie ik in deze Rothko's. Verrek, dacht
Harry ... daar zit wel iets in. Maar toen waren ze al
weer doorgelopen en werd hun aandacht getrokken
door een aantal museummedewerkers, die zorgvuldig
een berg steenkolen aan het opbouwen waren. Daar
gaan ze zo meteen een Belgisch vlaggetje insteken
wist Sylvia. Marcel Broodthaers.



Toch had Sylvia aan haar rijtje nog iemand moeten
toevoegen waar ze nog nooit van gehoord had. In
een galerie in Mayfair was een monochroom wit te
zien, dat geen schilderij was. Een lichtprojectie
van ene James Turrell.

Atelier

Wat schilderde Sylvia zelf? Haar atelier hing vol
met hard edge acryl op kunststof platen, maar dan
in "lelijke" kleuren. Bruin, roze, vies groen enz.
Eén leek nog het meest op van dat drie kleuren ijs
tussen twee wafels. Chocolade, aardbei, pistache.



Sylvia had een tijdje geleden haar haar geblondeerd,
maar het was al flink uitgegroeid. Net was Harry
bezig het te knippen tot een soort KajaGooGoo-kapsel,
toen de bovenburen en een politieagent aanbelden
vanwege de geluidsoverlast van de muziek.



Dus had Harry de studio-apparatuur maar verplaatst
naar Sylvia's atelier. Dat werd toen ook de repetitie-
ruimte van Sylvia's en Annettes koortje. Harry had een
keertje een optreden gezien in Plenum, maar hij vond
het maar niets. Er werd niet gedanst.

Ute, Schnute & Kasimir

Harry begon een studio-tan te krijgen, zo'n bleke
teint omdat hij nauwelijks meer buiten kwam. Dan
zat hij maar te freaken en tapen daar in het Stollwerck.
Maar ja, waren de eerste elektronische componisten
ook niet met een recorder begonnen? In California?
De Mongolische prins Ussachevsky in 1951 met een
Ampex 400.



Met het koortje had hij nummers van Exile, Lipps inc. en
Donna Summer ingestudeerd, maar de coverband wou
er niet aan. Hij sampelde New Order baslijnen, bracht
dat op een Devo-ritme en liet Annette door een vocoder
zingen. Het moest vooral niet te Kraftwerk-achtig
worden, wel enigszins, maar als het publiek niet op
de dansvloer kwam ... meer iets in de richting van
Deutsch Amerikanische Freundschaft, Fad Gadget en zo.

Exile, Lipps Inc., Donna Summer, New Order, Devo,
Kraftwerk, DAF, Fad Gadget... YouTube Playlist

Ja, dat was het. Ze konden net als DAF gaan optreden
met cassettedecks. Sylvia en Annette zongen en hij
bediende de apparatuur. Eerst nog wat meer nummers
maken. Het eerste optreden in het voorprogramma van
de coverband liep nog niet helemaal naar wens, maar
er werd gedanst. Nu moesten ze nog een naam verzinnen
en een echt optreden zien te regelen. De naam werd:
USK ... Ute, Schnute & Kasimir. Natuurlijk kregen de
meisjes nog ruzie wie Ute of Schnute zou zijn.

Songteksten

En de teksten bij de muziek dan? Harry
was niet veel verder gekomen dan:

the windows, the windows,
the windows steamed up,
we don't care what
they're doing in the car ...

Maar Annette was naar een boekwinkel
gegaan en kwam terug met gedichtenbundels
van William Blake en Alfred Tennyson.



Bij Tennyson had ze in
In Memoriam A.H.H.
onder andere het volgende gevonden:

I cannot see the features right,
When on the gloom I strive to paint
The face I know; the hues are faint
And mix with hollow masks of night.

Wilhelm Reich. Mysteries van het organisme

Ook de film W.R. Misterije organizma van de
Joegoslavische filmer Dusan Makavejev leverde
nog een prima song op. Een electro-versie van
Orgone accumulator van Hawkwind.



En nog wat anders ook. Evenals Milena in de film,
maakte Sylvia een afgietsel van de pik van Harry.
Waardoor Harry zelf wat minder aan bod kwam.
Al met al hadden ze genoeg nummers voor een
complete set. En een uitnodiging voor een optreden
kwam er ook, via Robert. En wat wat voor een. In
het voorprogramma van de Sid Presley Experience.
In het Jugendzentrum Köln Mühlheim aan de overkant
van de Rhein, bij de Zoobrücke.

Tesla Girls

Volgens Robert moesten ze wat aan hun uitdossing
doen. En ook aan die naam ... Was A-gen 53 niet
een veel betere naam? In geen geval, zei Harry.
Die zaaddodende schuimpil waar je zo'n afschuwelijke
jeuk aan je eikel van kreeg. No way. Hij zou wel
iets nieuws bedenken. Hij had ooit een werkstuk
geschreven over resonantie frequentie en had toen
een boek gelezen over het turbulente leven van
Nikola Tesla. Dit gecombineerd met een song van
Orchestral Manoeuvres in the Dark gaf de nieuwe
naam: Tesla Girls.



Eens opzoeken hoe die dochters van Tesla ook weer
heetten. Hij bleek er drie te hebben. Als ze nou eens
Sabine van het koortje er bij vroegen? Zo kwam het dat
het succesvolle optreden die avond als volgt begon:

Hello, my name is Marica, I am from Plovdiv.
Hello, my name is Angelina, I am from Arad.
Hello, my name is Milka, I am from Novi Sad.

Er kwam zelfs een 12 inch getiteld:
7.8 cycles per second.
Met een door Sylvia ontworpen hoes.



Maar net als de Experience traden ze echter
niet veel meer op. En helemaal niet meer
sinds Sylvia Harry had laten zitten voor
haar docent Hans Peter. Harry had later
veel succes als deejay in Zum Umbruch.
Eindigde de avond steevast met KLF.
We're justified and we're ancient ...